Książka Latarnik – o czym jest? Pytania

Książka „Latarnik” to opowiadanie napisane przez Henryka Sienkiewicza. Akcja utworu rozgrywa się na wybrzeżu Morza Bałtyckiego i skupia się na postaci Skawińskiego, który pełni funkcję latarnika.

W opowieści, latarnik jest przedstawiony jako samotny i tajemniczy mężczyzna, który oddaje się pracy i czuwa nad bezpieczeństwem statków przepływających przez niebezpieczne wody. Jednakże, głównym tematem książki jest nie tylko opis codzienności i trudów latarnika, ale również jego wewnętrzne rozterki, samotność i tęsknota.

Autor ukazuje Skawińskiego jako człowieka, który oddzielił się od społeczeństwa i światowego zamieszania, poświęcając swoje życie dla służby latarni morskiej. Skawiński odczuwa głęboką więź z morzem, które jest dla niego zarówno przyjacielem, jak i przeciwnikiem. Morze jest symbolem nieustannej zmiany, nieprzewidywalności i niebezpieczeństwa, z którym Skawiński musi się mierzyć każdego dnia.

Opowieść zawiera także retrospekcje, w których Skawiński wspomina swoje młodsze lata spędzone na morzu jako marynarz. Te wspomnienia ożywiają w nim uczucie przygody, tęsknotę za dawno minionymi czasami i pragnienie powrotu do tamtych dni. Książka, którą czytał latarnik, odgrywa tu ważną rolę, ponieważ staje się dla niego oknem do świata, którego nie może już doświadczyć osobiście.

„Latarnik” to także opowieść o samotności i odosobnieniu. Skawiński spędza większość swojego czasu na odludziu, z dala od innych ludzi. Latarnia, którą strzeże, staje się dla niego miejscem, gdzie może oddać się refleksjom, przemyśleniom i lekturze, która stanowi jedyną formę kontaktu z kulturą i światem zewnętrznym.

Książka „Latarnik” porusza tematy związane z ludzką naturą, poświęceniem, samotnością, tęsknotą i sensownością życia. Przez historię Skawińskiego autor przekazuje głębsze przesłanie o wartościach człowieka, jego relacji z przyrodą i tęsknocie za tym, co stracone.

1. Kim był Skawiński?
2. Gdzie walczył (Skawiński)?
3. W jakim był wieku, przyjmując posadę latarnika?
4. Co się stało z poprzednim latarnikiem?
5. Zajęcia Skawińskiego w dni powszednie (wymień trzy).
6. W jaki sposób bohater otrzymywał żywność?
7. Czym była dla niego latarnia (dla Skawińskiego)?
8. Wymień trzy cechy charakteru Skawińskiego.
9. Jaką książkę czytał Skawiński?
10. Wymień trzy uczucia Skawińskiego wywołane lekturą, którą czytał.

1. Skawiński był starszym mężczyzną, byłym marynarzem, który przyjął posadę latarnika.
2. Skawiński walczył na morzu jako marynarz.
3. Przyjmując posadę latarnika, Skawiński był już w podeszłym wieku.
4. Poprzedni latarnik zginął na morzu podczas sztormu.
5. Zajęcia Skawińskiego w dni powszednie obejmowały: a) Czyszczenie i konserwację latarni. b) Obserwację morza i strażnicze czuwanie. c) Czytanie książek i pamiętników w samotności.
6. Skawiński otrzymywał żywność od okrętów, które przechodziły obok latarni. Był to zazwyczaj chleb, mięso i inna żywność pozostawiona dla niego przez marynarzy.
7. Dla Skawińskiego latarnia była miejscem, które stanowiło jego całe życie. Była dla niego towarzyszką samotności, przypominającą mu o jego dawnej pracy na morzu.
8. Trzy cechy charakteru Skawińskiego to: a) Wierność – był oddany swojej pracy jako latarnik, mimo samotności i trudów. b) Troska – dbał o bezpieczeństwo statków, pilnując latarni i czuwając nad morzem. c) Skromność – przyjął prosty tryb życia jako latarnik, nie troszcząc się o zewnętrzne uznania czy luksusy.
9. Skawiński czytał książkę o historii marynarstwa, zatytułowaną „Roczniki Morskie”.
10. Trzy uczucia wywołane lekturą przez Skawińskiego to: a) Tęsknota – książka przypominała mu o jego dawnych czasach spędzonych na morzu i budziła w nim pragnienie powrotu do tamtych dni. b) Poczucie przygody – opisywane w książce wydarzenia i losy marynarzy pobudzały w nim wyobraźnię i przywoływały dawne emocje związane z morzem. c) Nostalgia – lektura przypominała mu o utraconych czasach i przeminionej młodości, co wywoływało w nim smutek i sentymentalne refleksje.